Το ιαπωνικό σκαθάρι: ένα έντομο παράσιτο από την Ασία
Με καταγωγή από την Ασία, το ιαπωνικό σκαθάρι (Popillia japonica) είναι μέλος της οικογένειας των Scarabaeidae. Αυτό το σκαθάρι, που ονομάζεται επίσης ιαπωνικό σκαθάρι, μοιάζει με σκαθάρι κηπουρικής.
Μια από τις ιδιαιτερότητες του ιαπωνικού σκαθαριού είναι άμεσα παρούσα στην κοιλιά του. Έχει πράγματι μικρές λευκές ραβδώσεις και στις δύο πλευρές του σώματός του. Έχει επιπλέον πέντε τούφες από λευκό μετάξι σε κάθε πλευρά της κοιλιάς, καθώς και δύο τούφες από λευκό μετάξι στο τελευταίο τμήμα της κοιλιάς. Το πράσινο κεφάλι και το καφέ σώμα έχουν ιριδίζουσες μεταλλικές ανταύγειες.
Η κοιλιά του έχει μήκος 8 έως 12 mm και πλάτος 7 έως 5 mm. Είναι δυνατή η διαφοροποίηση των αρσενικών από τα θηλυκά. Τα τελευταία είναι πράγματι εφοδιασμένα με πεπλατυσμένα κνήμια στα άκρα, καθιστώντας τα έτσι μεγαλύτερα από τα αρσενικά με στρογγυλεμένες κνήμες.
Η αναπαραγωγή των ιαπωνικών σκαθαριών γίνεται στα τέλη της άνοιξης, τον Μάιο και τον Ιούνιο. Τα θηλυκά μπορούν να γεννήσουν έως και εξήντα αυγά.
Γιατί το ιαπωνικό σκαθάρι είναι πιο φοβισμένο από ποτέ;
Αυτό το μικρό σκαθάρι φοβάται πολύ, γιατί έχει την ενοχλητική τάση να επιτίθεται σε πολλά είδη φυτών. Περισσότερα από 400 είδη φυτών πιστεύεται ότι επηρεάζονται από τις καταστροφές που προκαλεί ο ιαπωνικός κάνθαρος. Το πρόβλημα ? Όλα πάνε εκεί: τα φύλλα, τα λουλούδια, οι καρποί… Στον κήπο, τα οπωροφόρα δέντρα κινδυνεύουν: η κερασιά, η βατόμουρα, η μηλιά, η ροδακινιά, η δαμασκηνιά, η βερικοκιά και η άγρια μουριά. Η παραγωγή φρούτων, εν μέρει αποδυναμωμένη από τις ιδιοτροπίες των καιρικών συνθηκών, θα βρισκόταν και πάλι υπό πίεση.
Η απειλή κρέμεται επίσης πάνω από το καλαμπόκι, η σόγια, τα φασόλια, τα σπαράγγια και τα αμπέλια κινδυνεύουν επίσης. Σαν να μην έφτανε αυτό, επιτίθεται και σε δασικά είδη όπως ο σφένδαμος ή η λεύκα και η λίστα συνεχίζεται ακόμη περισσότερο με καλλωπιστικά φυτά, όπως τριαντάφυλλα.
ΜΕΓΑΛΟ’Εθνική Υπηρεσία Ασφάλειας Υγείας (ANSES) ειδοποίηση για την απειλή που κρέμεται «Εκατοντάδες είδη φυτών: το ενήλικο τρέφεται κατά προτίμηση με φύλλα ενώ οι προνύμφες με ρίζες».
Για να κάνει τα πράγματα χειρότερα, αυτό το έντομο κινείται γρήγορα, τόσο πολύ που θα μπορούσε να απειλήσει ολόκληρο το γεωργικό σύστημα ανάλογα με τις περιοχές που εισέβαλαν. Η ταχεία επέκτασή του εντός της επικράτειας θα μπορούσε να τονιστεί από δύο παράγοντες: χρησιμοποιεί ανθρώπινα μέσα μεταφοράς και εκτελεί πτήσεις αναζήτησης έως και 3 km έως 24 km ετησίως.
Το ιαπωνικό σκαθάρι, σύντομα θα παρουσιάσει τη Γαλλία;
Στην Ευρώπη, το ιαπωνικό σκαθάρι ανακαλύφθηκε για πρώτη φορά στις Αζόρες τη δεκαετία του 1970. Έκτοτε, έχει εντοπιστεί στην Ιταλία το 2014, καθώς και στην Ελβετία το 2017. Σύμφωνα με την ANSES, η πιθανότητα ο ιαπωνικός κάνθαρος να εισέλθει σύντομα στο γαλλικό έδαφος είναι πλέον πολύ ψηλά. Η δυναμική των ανθρώπινων δραστηριοτήτων απλώς ενισχύει μια διαδικασία επέκτασης που ήδη βρίσκεται σε εξέλιξη.
Για την ANSES, είναι επομένως αδύνατο να αποτραπεί η είσοδος αυτού του σκαθαριού στη Γαλλία. Επιστημονικός συντονιστής της ANSES προειδοποιεί: «Είναι ένα έντομο που κινείται εύκολα, η θερμοκρασία και οι συνθήκες βροχόπτωσης είναι ευνοϊκές γι’ αυτό και δεδομένου ότι μπορεί να καταναλώσει πολλά είδη φυτών που υπάρχουν στη γαλλική επικράτεια, δεν θα δυσκολευτεί να βρει πηγές τροφής».. Όπως το ιαπωνικό σκαθάρι, έτσι και ο γρύλος είναι ένα από τα καταβροχθιστικά έντομα που διαταράσσουν τη γεωργική παραγωγή.
Είναι δυνατόν να αποφευχθεί η εκτεταμένη εισβολή του ιαπωνικού σκαθαριού;
Μόλις εντοπιστεί το έντομο και για να αποφευχθεί η υπερβολικά γρήγορη εξάπλωση, η ANSES συνιστά την επέμβαση σε εθνικό επίπεδο με τη δημιουργία παγίδων. Τα θέλγητρα που βασίζονται στον συνδυασμό φερομονών φύλου και λουλουδιών είναι ιδιαίτερα αποτελεσματικά. Θα πρέπει κατά προτίμηση να τοποθετούνται κοντά στα σημεία εισόδου στην επικράτεια (λιμάνια, αεροδρόμια, δρόμοι). Είναι επίσης σημαντικό να αυξηθεί η ευαισθητοποίηση των επαγγελματιών στους σχετικούς τομείς.
Άλλες λύσεις θα πρέπει επίσης να εξεταστούν σε διαφορετικά στάδια ανάπτυξης του εντόμου: άρδευση κατά την περίοδο ωοτοκίας για να πνιγούν τα αυγά ή όργωμα της γης το φθινόπωρο για να περιοριστούν οι ριζόφιλες προνύμφες.
