Η υπερανάπτυξη βατόμουρου είναι ένα από τα πιο κοινά προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι κηπουροί που καλλιεργούν αυτήν την καλλιέργεια. Ένας τρόπος για να σταματήσετε την “επέκταση βατόμουρου” στην τοποθεσία είναι να φυτέψετε ορισμένα φυτά.
Τα σμέουρα δεν είναι ο πιο ευχάριστος γείτονας για άλλες καλλιέργειες. Για όλα φταίει το ελικοειδή ρίζωμα με μεγάλο αριθμό τυχαίων ριζών, από τις οποίες με την πάροδο του χρόνου εμφανίζονται βασικοί βλαστοί. Αναπληρώνεται με νέους βλαστούς, ο θάμνος του βατόμουρου μεγαλώνει. Ταυτόχρονα, όχι μόνο βλάπτει άλλα φυτά, αλλά και τα εμποδίζει να αξιοποιήσουν πλήρως τις δυνατότητές τους.
Λόγοι για την ανάπτυξη των σμέουρων
Σχέδιο ανάπτυξης βατόμουρων και σμέουρων
Η ευρεία κατανομή των σμέουρων εκτός της επικράτειας που έχει διατεθεί για αυτό οφείλεται στα βιολογικά χαρακτηριστικά αυτού του είδους και συγκεκριμένα στην ιδιαιτερότητα της αναπαραγωγής του. Για να κατανοήσετε πώς αναπτύσσονται τα σμέουρα σε όλη την περιοχή, εξετάστε τη δυναμική της διανομής τους με τα χρόνια.
Τον πρώτο χρόνο ζωής, ένα δενδρύλλιο που εκκολάπτεται από σπόρο βατόμουρου αποκτά ρίζωμα και χαμηλό μίσχο.
Στο δεύτερο έτος κλαδιά φρούτων εμφανίζονται στο βλαστό, και αρκετοί βλαστοί αντικατάστασης εμφανίζονται στο ρίζωμα. Ταυτόχρονα, οι θυγατρικοί βλαστοί αρχίζουν να σχηματίζονται στις ρίζες. Μέχρι το τέλος της σεζόν, αυτοί οι απόγονοι έχουν χρόνο να αποκτήσουν ένα ανεξάρτητο ρίζωμα, το οποίο μπορεί ήδη να παράγει τις δικές του υπόγειες διεργασίες.
Για τρίτη σεζόν τα κλαδιά φρούτων βρίσκονται ήδη τόσο στους μητρικούς όσο και στους θυγατρικούς βλαστούς.
Έτσι, χρόνο με το χρόνο, τα σμέουρα μεγαλώνουν, περικυκλώνοντας τον εαυτό τους με όλο και περισσότερους νεαρούς βλαστούς. Κάποια στιγμή το μητρικό φυτό πεθαίνει, κάτι που οδηγεί σε παραβίαση της «αλυσίδας», ωστόσο, ακόμη και ελλείψει γονικού βλαστού, το βατόμουρο, χωρισμένο σε πολλές ομάδες, συνεχίζει να υπάρχει σαν να μην έχει συμβεί τίποτα.
Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να αποτρέψετε την επιθετική εξάπλωση των σμέουρων γύρω από την τοποθεσία, για παράδειγμα, φυτεύοντας φυτά γύρω από την περίμετρο του δέντρου βατόμουρου που μπορούν να το ανταγωνιστούν για νερό και θρεπτικά συστατικά επί ίσοις όροις.
Οξαλίδα
Φυτεύοντας οξαλίδα γύρω από σμέουρα, όχι μόνο θα σταματήσετε να προβληματίζεστε για το τι είναι καλύτερο να προσθέσετε στα παντζάρια ή στη μποτβίνια, αλλά θα σταματήσετε και την ανάπτυξη των σμέουρων. Οι ουσίες που εκκρίνει η οξαλίδα εμποδίζουν την ανάπτυξη του υπόγειου τμήματος του βατόμουρου, εμποδίζοντας έτσι το σχηματισμό βασικών βλαστών.
Μπορείς να πετύχεις αυτό που θέλεις μόνο αν το πλάτος των φυτεύσεων οξαλίδας είναι τουλάχιστον 50 εκ. Επομένως, αν πρόκειται να αποτρέψεις την εξάπλωση των σμέουρων με αυτό το φυτό, θα πρέπει να λάβεις υπόψη κάποιες περιστάσεις.
Πρώτον, μια λωρίδα 50 cm οξαλίδας κατά μήκος των φυτεύσεων βατόμουρου θα μειώσει τη χρησιμοποιήσιμη έκταση που θα μπορούσε να αφιερωθεί στην καλλιέργεια άλλων καλλιεργειών. Δεύτερον, αυτό το φυτό έχει επίσης τη δόξα μιας από τις πιο ανεπιτήδευτες και ταχέως αναπτυσσόμενες καλλιέργειες κήπου. Αυτό σημαίνει ότι με το να απαλλαγείτε από ένα πρόβλημα, διατρέχετε τον κίνδυνο να αποκτήσετε ένα άλλο.
Δεδομένου ότι η οξαλίδα αναπαράγεται εξίσου με επιτυχία τόσο με σπόρους όσο και με ρίζες, θα πρέπει όχι μόνο να ξεριζώνετε συνεχώς τις φυτεύσεις, να απαλλαγείτε από τα περιττά φυτά, αλλά και να κόψετε τους μίσχους λουλουδιών που δεν έχουν ακόμη σπαρθεί εγκαίρως. Δεν θα είναι περιττό να βεβαιωθείτε ότι δεν πλησιάζουν την οξαλίδα πουλιά. Βιώνουν μια ανεξήγητη αγάπη για τους σπόρους αυτού του φυτού και, χωρίς να το καταλάβουν, τους απλώνουν σε όλη την περιοχή.
Φασόλια
Ορισμένοι κάτοικοι του καλοκαιριού σημειώνουν ότι τα σμέουρα προτιμούν να “μένουν μακριά” από τα σπαράγγια και τα φασόλια. Είναι πιθανό ότι αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι τα βακτήρια των όζων που ζουν στις ρίζες των φασολιών κορέσουν το έδαφος με άζωτο και είναι η αζωτούχα λίπανση που είναι ένα από τα πιο αποτελεσματικά μέτρα για την καταπολέμηση της ανάπτυξης των σμέουρων.
Αυτό το χημικό στοιχείο διεγείρει την ανάπτυξη της πράσινης μάζας αυτής της κηπευτικής καλλιέργειας τη στιγμή που τη χρειάζεται περισσότερο, δηλαδή την άνοιξη, όταν τα σμέουρα μόλις έχουν ξυπνήσει μετά το χειμώνα και πρέπει να ανανεωθούν. Το άζωτο, όπως ήταν, ανακατευθύνει τις δυνάμεις του φυτού, «αναγκάζοντάς το» να ξοδέψει τις λαμβανόμενες ουσίες όχι στην ανάπτυξη της ρίζας, αλλά στην ενίσχυση του εναέριου μέρους.
Λάβετε υπόψη ότι τα φασόλια προτιμούν χώρους με καλό φωτισμό, επομένως εάν θέλετε όχι μόνο να περιορίσετε την ανάπτυξη των βλαστών βατόμουρου, αλλά και να έχετε μια πλούσια σοδειά φασολιών, τότε είναι καλύτερο να φυτέψετε φασόλια σε ένα στάδιο που τα σπορόφυτα βατόμουρου δεν έχουν ακόμη μεγαλώσει τέτοιο μέγεθος που να καταπιέζει την ανάπτυξη των φασολιών.
Ένα σύρμα
Η Metlitsa είναι ένα μονοετές φυτό με πολύ ανεπτυγμένο ριζικό σύστημα, το οποίο είναι σε θέση να έχει αποτρεπτική επίδραση στην εξάπλωση των βλαστών βατόμουρου. Σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση, η σκούπα θα μπορούσε να ονομαστεί με ασφάλεια ζιζάνιο, αλλά στην περίπτωση των σμέουρων, η χρήση αυτού του φυτού δικαιολογείται πλήρως.
Μεγαλώνοντας στους διαδρόμους του βατόμουρου, η σκούπα κλείνει το έδαφος, στερώντας έτσι από τους βλαστούς της ρίζας του βατόμουρου το φως του ήλιου και την υγρασία. Ταυτόχρονα, το ίδιο το ριζικό σύστημα της σκούπας αντλεί πάνω του όλες τις ουσίες που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για την ανάπτυξη και την ανάπτυξη των κλαδιών της ρίζας του βατόμουρου, ακολουθούμενη από το σχηματισμό θυγατρικών διεργασιών.
Μεταξύ των ιδιοκτητών σπιτιού, η σκούπα είναι γνωστή ως ζιζάνιο, αλλά τώρα οι σπόροι αυτού του φυτού προστίθενται σε μείγματα γκαζόν.
Πώς να ελέγξετε την ανάπτυξη του βατόμουρου
Δεν είναι πάντα δυνατό να περιοριστεί η ανάπτυξη των σμέουρων φυτεύοντας ορισμένες καλλιέργειες. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα σε περιπτώσεις όπου το φυτό έχει καταφέρει να «φύγει πολύ μακριά» από τα όρια που του περιγράφονται. Σε τέτοιες περιπτώσεις, η φύτευση οξαλίδας από μόνη της δεν θα κάνει. Τα καλά νέα είναι ότι μπορείτε ακόμα να λύσετε το πρόβλημα, αλλά για αυτό θα πρέπει να χρησιμοποιήσετε όχι μία, αλλά δύο ή τρεις μεθόδους ταυτόχρονα.
- Ακόμη και στο στάδιο του σχεδιασμού της φύτευσης σμέουρων, προσπαθήστε να προσδιορίσετε για τα σμέουρα ένα μέρος όπου θα ήταν απλά “άβολο” να αναπτυχθεί, για παράδειγμα, κοντά σε έναν φράχτη, η πίσω πλευρά του οποίου πηγαίνει σε ένα πατημένο μονοπάτι.
- Αμέσως μετά τη φύτευση των σμέουρων, σκάβουμε γύρω από αυτό μια ρηχή τάφρο 20-30 εκ. Στερούμενο της ικανότητας να απλώνει τις ρίζες του σε μεγάλες αποστάσεις, το φυτό θα αρχίσει να αναπτύσσει την κύρια ρίζα.
- Περιορίστε τα σμέουρα με ένα φράχτη φραγμού σκαμμένο σε βάθος 15-20 εκ. Σχεδόν οποιοδήποτε σκληρό υλικό είναι κατάλληλο για αυτό το σκοπό: από σχιστόλιθο και λαμαρίνα μέχρι φαρδιές ταινίες περιγράμματος και πλαστικά πάνελ.
- Ακολουθήστε ένα πρόγραμμα κλαδέματος βατόμουρου και βεβαιωθείτε ότι δεν υπάρχουν επιπλέον βλαστοί στους θάμνους. Για να επιτύχετε το μέγιστο αποτέλεσμα όλο το καλοκαίρι, θα πρέπει να παίρνετε περιοδικά φτυάρι και κλαδευτήρι.
Οι ισχυροί βασικοί βλαστοί μπορούν να είναι ένα εξαιρετικό υλικό φύτευσης. Εάν το θέμα με την ανάπτυξη των σμέουρων δεν είναι πολύ οξύ, αφήστε τους πιο δυνατούς βλαστούς μέχρι το φθινόπωρο, για να τους ξεθάψετε μαζί με ένα χωμάτινο σβούρα στο τέλος της σεζόν και να τους μεταφυτεύσετε σε νέο μέρος.
